یـــادت که هست !

در خـواب بودم که طنین نفس هایت و صدای گام هایت بـیــدارم کرد !

حال بـیــدار بـیــدارم !!!

اما نازنین !

حال که مــن بـیــدارم تـــو چرا مدام از خـواب حرف میزنی ؟!

می خواهی قـــرار بگذاری ؟!                                    گلایه ای نیست ... بگذار !!!

قـــرارمــان ایــن است که :

تـــو بخـوابی و مــن با چشمانی بــاز در لمس بودنت نظاره گر چشمـان بسته تـــو بــاشم !

قـــرارمــان ایــن است که :

مــن پشت دیوار پیچک ، میـان گلبرگ های عاطفه ، کنـار احسـاس نـاب شقایق بدون لمس حضورت کاخ آرزوهای

بــا تـــو بودن را بســازم !

قـــرارمــان ایــن است که :

مــن بــا دلی دلتنگ و چشمـانی همیشه منتظر روبــروی آسمــان سجده کنم و در حضور بــاران دعا کنم که تـــو در

خـواب های رنگین کمانیت فقط خـواب مــرا ببینی !!!

....

اما مهربــانم !!!  بـــا مــن بگو !

   که اگر خـواب دوبــاره به چشمـان خسته ام آید و بخـواب روم و آن هنگام تـــو بـیــدار شوی مــن چه کنم ؟!!!

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد